ภาคประมวลผลหรือโปรเซสเซอร์

ภาคประมวลผลหรือโปรเซสเซอร์ เครื่องเสียงขนาดใหญ่หรือเล็กก็ต้องมีภาคประมวลผลทั้งนั้น อะไรคือภาคประมวลผล เรามาดูและติดตามกันเลยครับ ภาคที่ 2 ภาคประมวลผลนี้ประกอบไปด้วย ปรีปรับเสียง มิกเซอร์ อีคิว คอมเพรสเซอ ลิมิเตอร์ เกท เครื่องจำลองเสียงเอฟเฟค (เอฟเฟค) นอกจากนี้ยังมีพวก คอนโทรลเลอร์และ แอคทีฟครอสโอเวอร์ โปรเซสเซอร์ อุปกรณ์ปรับเสียงอื่นๆ ก็จัดอยู่ในโหมดประมวลผลหรือโปรเซสเซอร์ เช่นกัน

ภาคเอ้าท์พุท

ภาคสุดท้ายของระบบเสียง ประกอบด้วยอะไรบ้าง สายลำโพง เครื่องขยายเสียง และลำโพง

อย่างที่บอกไปตอนเริ่มว่านอกจากจะมาให้ความรู้เกี่ยวกับ เครื่องเสียงกลางแจ้ง แล้วเราจะมาให้เทคนิคเล็กๆ น้อยๆ ในการปรับแต่งสัญญาณเสียง ที่จะช่วยให้เพื่อนๆ จัดการกับสัญญาณเสียงได้ดียิ่งขึ้นไปอีก

ทริคในการจัดการกับสัญญาณอินพุท

เราชาวเครื่องเสียงกลางแจ้งต้องรู้เบื้องต้น กับแหล่งกำเหนิดเสียงแต่ละอย่างมีความแรงของสัญญาณระดับใด เพื่ออะไรครับ ก็เพื่อที่จะปรับเกนอินพุทของมิกเซอร์ได้อย่างถูกต้องและเหมาะสม เพื่อให้สัญญาณแมชชิ่ง และบาลานซ์ ไม่ให้เกิดเสียงแตกพร่ามัว หรือ เสียงไม่อิ่มและไม่ชัดเจน หรืออาการไมค์หอนเกิดขึ้น ในระบบของเรา เรามาดูว่า ไมโครโฟน,ซีดี,เครื่องดนตรีควรปรับเกนอินพุทระดับเท่าใดกันบ้าง

สัญญาณอินพุท มีความสำคัญอย่างไรกับระบบเสียงกลางแจ้ง
“ปรับเป็นก็เกิด ไม่เข้าใจระดับสัญญาณที่เข้ามาหรือปรับไม่เป็นก็ดับได้”

รู้ไว้ใส่ใจก็ไปได้สวย

1. เริ่มจากอุปกรณ์ที่แทบจะไม่ต้องเปิดเกนเพราะสัญญาณค่อนข้างแรงอยู่แล้ว หรือถ้าจะเร่งเกนอินพุทที่มิกเซอร์ ไม่เกิน + 20 dB ซึ่งได้แก่ เครื่องเล่น ซีดี ดีวีดี สมาร์ทโฟน (เร่งมากไปเสียงอาจจะแตกพร่ามัวได้)

2. ซอร์ทเสียงที่ควรปรับระดับสัญญาณขึ้นมากกว่า +20 dB มีจำพวก อินสตรูเม้นท์ หรือเครื่องดนตรี เช่น เปียโน คีบอร์ด กีต้าร์ และเครื่องดนตรีอื่นๆ

3. ซอร์ทเสียงที่ควรปรับเกนอินพุทของมิกเซอร์ให้มากกว่า 2 ข้อแรกก็คือ ไมโครโฟน ซึ่งไมโครโฟนมีอัตราขยายสัญญาณเสียงที่ต่ำแค่มิลลิโวลท์ ฉะนั้น เราจึงควรเพิ่มเกนอินพุทที่เหมาะสม เช่น +30 dB (ช่วงเที่ยงๆขึ้นไป ในกรณีพูดใกล้ไมค์ ในกรณีพูดไกลหรือห่างจากไมโครโฟน ก็ควรปรับเกนอินพุทเพิ่ม เช่น +40,50 dB (ช่วงบ่ายๆ)เป็นต้น

สรุปง่ายๆในข้อนี้คือ เราต้องปรับเกนอินพุทสัญญาณขาเข้าให้ได้ก่อนนั่นเอง อันใหนดังมากเราต้องลดลง หรืออันใหนสัญญาณเบาเราควรเร่งขึ้นโดยยึด ที่ 0 dB เป็นหลักมาตรฐาน
เมื่อเราปรับสัญญาณอินพุทขาเข้าได้แล้ว ต่อไปเราก็ปรับหรือแต่งโทนเสียง (ทุ้ม กลางและแหลม)

ทริคในการปรับแต่งโทนเสียง และจัดการกับเสียงเอ้าท์พุต

การปรับระดับเสียงขาออก เช่น ในงานดนตรี งานคอนเสิร์ต ต้องมีดนตรีที่หนักเบาไม่เท่ากัน เพื่อมิติของเสียง หรือ การแสดงที่ไม่กระจุกเป็นก้อนของซาวด์ ฉะนั้น วอลลุ่มเฟดเดอร์ของมิกเซอร์แต่ละชาแนลจึงต้องมีหนักเบาไม่เท่ากัน ในบางช่วง ท่อนโซโลกีต้าร์ เราอาจจะต้องเลื่อนวอลลุ่มสไลด์เฟดเดอร์ขึ้นเพื่อให้ซาวด์โดดเด่นขึ้นมา เป็นต้น ถ้าดันสไลด์เฟดเดอร์เท่ากันหมดจนจบการแสดง สีสันและมิติย่อม ขาดหายไปแน่นอน

บางท่านอาจสงสัยว่าถ้าเราเร่งสไลด์เฟดเดอร์ไว้ที่ 0 เท่ากันแล้ว เราไปลดหรือเพิ่มเกนอินพุทที่อยู่บนมิกเอา จะดีใหมจะได้ใหม เมื่อต้องการความโดดเด่นของเสียงแต่ละชาแนล ผมขอแนะนำไม่ควรปฏิบัติครับ เพราะยิ่งอินพุทยิ่งเยอะมันจะทำให้เราลืมได้ว่า เมื่อกี้เราตั้งอินพุทไว้ ที่เท่าใหร่บ้าง เช่น ไมค์ 1,2,3,4 เกนอินพุทที่เท่าใหร่ กีต้าร์ 1- 2 เกนอินพุทเท่าใหร่ เครื่องดนตรีอื่นอีกมากมาย

ซึ่งจุดนี้ขอแนะนำให้เลื่อนสไลด์เฟดเดอร์แต่ละชาแนลขึ้นลงแทน โดยตั้งหรือเลื่อนสไลด์ไว้ที่ 0 dB ตามมาตรฐาน ซึ่งจะทำให้เราคืนค่าปกติของเสียงแต่ละชาแนลเมื่อไม่ต้องการความหนักเบาของซาวด์ เราก็แค่ดันสไลด์เฟดเดอร์ไปที่ 0 dB ง่ายกว่ากันเยอะ